Tijd voor vertraging 

Wat een uitzonderlijke tijd is het toch. Op het moment dat ik dit schrijf (april 2020), heeft de regering net besloten dat alle scholen, kinderdagverblijven en horeca de komende drie weken gesloten zullen zijn om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan.

Zo fijn dat het zonnetje zich laat zien deze dagen. Dat maakt alles lichter – letterlijk en figuurlijk.

“Er zijn ergere dingen dan drie weken hier opgesloten zijn met jou,” flirt ik thuis. We gaan om en om werken, het huis door een lenteschoonmaak halen en we nemen ons voor om er samen een fijne tijd van te maken.

Tegelijk voel ik onrust bij het vooruitzicht van nul persoonlijke ruimte de komende weken met het voltallige gezin binnenshuis.

Maar bovenal voel ik me solidair ten opzichte van onze medemens at large. Ik vertrouw erop dat de drastische situatie waar we in zijn beland ons zelfs verder kan brengen dan alleen binnen.

Laat thuis het oog van de storm zijn. De jaren van gejaagdheid aan ons voorbij razen. Hier landen we. Verpotten we planten en leggen we puzzels. Bellen vrienden die we lang niet hebben gesproken. Schrijven, lezen, luisteren. Ruzies bijleggen.

We treffen diepgang in de simpelheid van gewoonweg samenzijn.

Momenten die herinneren aan hoe je je als kind kon ‘vervelen’. Hoe de tijd leek weg te tikken terwijl je staarde naar een stralende lichtinval.

Al die stofjes in de lucht. In alle rust.

Tegenover het geraas van buiten ontstaat er ruimte om dieper naar binnen te gaan. Voorbij de kakofonie van bagatelliseren en panikeren.

Hier heerst de potentie. Van antwoorden op wat de wereld jou spiegelt. Van compassie voor alles wat je denkt en voelt. Van nieuwe inspiratie voor oude problemen en vergeten verlangens.

Ik wens je toe dat jouw antwoorden je mogen toevallen in deze tijd van vertraging.

Liefs, Miranda