Emporium van eigenheid 

Ik heb een zwak voor mooie brieven. Brieven schrijven en brieven lezen – eloquente epistels resoneren met mijn romantische ziel. De romantiek van na de revolutie. Van het zorgvuldig expressie geven aan zielenroerselen en hersenspinsels.

In de afgelopen maanden van mijn innerlijke reis, heb ik m’n nulpunt uitgenodigd. Ik voelde dat ik al mijn etiketten, mijn plannen, mijn ideeën wilde laten vallen en composteren voor vruchtbare grond. Om vandaaruit eerlijk te voelen en te zien waar mijn levensreis naartoe gaat. Wat is nu belangrijk en wat vraagt het leven mij in te brengen?

Een verlangen dat je waarschijnlijk ook bij jezelf bespeurt: om dat wat doorkomt via je kwaliteiten en je inspiratie door te geven. Voor de ontwikkeling en ontvouwing van de authentieke kern, de onmisbare essentie, van ons allemaal. Voor het hoogste goed van onze aarde en alles wat leeft.

Heus niet hoogdravend – maar onvermijdelijke toekomstmuziek, toch? Want wij zien een wereld waarin we in vrije en vreugdevolle verbinding met elkaar zullen creëren, beleven en groeien. Waren we jaren voor de underdog – beginnen we nu in te zien dat we eigenlijk bij de voorhoede horen. Onze harten galopperen. We kalibreren onze kompassen.

Maar waar wachten we nog op? Of op wie eigenlijk? Misschien is het dit.

Het herkennen van wat je werkelijk in te brengen hebt. Het erkennen van wat er doorkomt. Ik ben benieuwd of dit jou bekend voorkomt. Bij deze zal ik mijn inbreng doen. Omdat ik weet dat wat doorkomt niet alleen voor mij is, en ik jou via deze woorden deelgenoot kan maken, schrijf ik je vandaag over wat er nu naar voren komt, en dat is:

Het vieren van de vormloosheid.

Er zijn periodes in je leven dat het voelt alsof je je nergens aan vast kunt houden. Je klampt je vast aan oude patronen en gewoontes. Je doet een beroep op de ingesleten dynamieken met je partner, je vrienden, je familie. Ook al voelen die vertrouwd, je merkt dat ze geen houvast meer geven. Dat er ruimte is ontstaan in die structuren.

Je bevindt je in de periode waarin je dat wat niet meer bij je hoort aan het loslaten bent. Aan het afleggen. Je weet dat het alleen nog maar een kwestie van kiezen is. Je hoeft er niet meer aan vast te houden. Je hoeft het niet meer op je oude manieren te doen. Je hoeft niet meer te boeten voor hoe je het al die tijd deed. Het mag anders. Het mag vrij.

Je hoeft ook nog niet te weten hoe dan wel en hoe dat eruit gaat zien. 

Want dat is wat ons er vaak van weerhoudt om uit het oude te stappen: het wachten op het vooruitzicht, op de helderheid en de houvast van het nieuwe. Maar dat nieuwe heeft nog geen vorm. Zoals van de ene relatie in de andere relatie gaan. Zonder dat we het onszelf gunnen om alleen te zijn. Om onszelf werkelijk te durven aankijken.

Om onze houvast vanbinnen te treffen.

De boodschap die vandaag in mijn meditatie naar voren kwam, was luid en duidelijk: Nu is het de tijd om je eigen koninkrijk te cultiveren. In je eigen energie, je werk, je thuis – waarin je creëert hoe je jezelf wilt voelen, wat je jezelf toewenst en wat je jezelf onvoorwaardelijk gunt. Dat je intrinsiek, in elke vezel van je wezen weet dat je het waard bent, dat je je waarde kent en dat je weet dat je het verdient – simpelweg omdat je er deze keer bent, om je dat toe te laten komen.

De vorm is voor later. In overgave is alles er.

Laat jouw binnenwereld de thuishaven van je vervulde verlangens zijn. Je heilige werkplaats. Je atelier van authenticiteit. Jouw emporium van eigenheid. Hier mag je schetsen en proeven, voelen en van gedachten veranderen. De vorm is voor later. Jouw magie gaat doorkomen via jouw kwaliteiten en voorkeuren.

Deze tijd vraagt om fluïde te zijn in het voelen naar waar je je mee wilt omgeven. Je gaat ervaren dat niets eigenlijk echt vast is. Dus zet je zintuigen open om de subtiele voorkeuren van je lijf en je geest te voelen. En mag kiezen van jezelf. Kiezen voor het aanhalen van dat wat je verrukt, verheugt en verwondert. Misschien zijn dat mensen, dingen of plaatsen.

Beweeg het naar je toe, avonturier erop af. Zorg ervoor dat je het in je energie brengt.

En weet dat ik nu primair en boven alles, allereerst wijs naar je unieke, voltallige zelf. Omdat ik weet dat je wilt geven en oneindig veel te geven hebt. Maar de ingang is het zelf. Vanuit daar verbinden we ons in de eenheid die we zijn.

Als mijn woorden ergens in jouw systeem sterrenstof doet opwaaien: dat kan kloppen.

Laat het me weten! 

Veel liefs,
Miranda