Hoe zwaarte verlicht 

Gisteren was het ‘Blue Monday’. Dertien jaar geleden viel Blue Monday op 21 januari.

Ik was in die maand verhuisd binnen Amsterdam en begonnen aan een nieuwe baan. Die avond regende het, net als gisteren. Het was al donker, toen ik rond etenstijd met een nieuwe strijkplank onder m’n arm naar mijn nieuwe huisje fietste. Ik had nog maar net mijn jas uitgedaan, toen thuis de telefoon ging.

Slecht nieuws over mijn stiefvader. “Hij is van de flat afgesprongen.”

Alsof letterlijk de grond onder mijn voeten verdween, tolde ik rond en viel op mijn knieën op de grond. De weken die volgden, waren weken waarin verdriet, angst en schuldgevoel de boventoon voerden.

Suïcide. De onrust en de vragen die dat opriep, leken in eerste instantie definitief onbeantwoord te blijven. De pijn van het afscheid, de rauwheid van het groffe einde, de terging van het schuldgevoel.

Ik durfde niet meer op mijn rug te slapen, want de donkerte van de nacht voelde te koud en onheilspellend. Alsof de sluier tussen leven en dood zo dun was geworden, dat ik er bijna doorheen kon kijken. Ik kreeg kleinere, dagelijkse angsten. Als ik onderweg was naar werk, bekroop mij telkens de angst of ik het gas wel uit had gedaan. Ook als ik het in de ochtend niet eens had gebruikt.

De reflectie van je relatie met het leven

In mijn bio beschrijf ik hoe het moederschap mijn hart exponentieel opende naar verdieping en persoonlijke groei. Ik realiseerde mij afgelopen week dat het openen van mijn kruinchakra, mijn verbinding met het grotere geheel en met mijn eigen ziel enorm mocht gaan stromen, na het overgaan van de ziel van mijn stiefvader.

Geen grotere reflectie van je relatie met het leven, dan wanneer je geconfronteerd wordt met de dood van dichtbij. Veel van mijn onbewuste bewegingen kwamen aan het licht, of ik nu wilde of niet. Hoe ik alles alleen wilde oplossen, hoe ik mijn emoties parkeerde om anderen bij te staan, hoe weinig ruimte ik mezelf gaf om te rouwen en te helen.

Waar het in mijn leven aan eigenwaarde en zelfliefde ontbrak.

Licht door de sluier tussen leven en dood

Mijn nieuwe werkomgeving was een warm bad van fijne mensen. Ook al durfde ik nog niet veel van mijn proces te delen – ik had een veilige plek om de draad weer stap voor stap op te pakken.

Ondertussen ontstonden de antwoorden die ik zocht. De dunner geworden sluier tussen leven en dood, werd minder eng en begon ook lichtheid door te laten. Dankbaarheid en bezinning daalden in. In die periode leerde ik meer dan ooit, dat we alle antwoorden, alle informatie, bij ons dragen. Ik begon het verschil te herkennen tussen willekeurige gedachten en innerlijke wijsheid.

Ik ervoer dat tijd niet bestaat en ontdekte dat ons leven zich niet lineair afspeelt. Ik droomde vooruitblikken en voelde haarscherp wat waar was voor mij – en wat niet. Ik nam afstand van ongezonde relaties en zocht vaker mijn eigen gezelschap op. Omgaf mezelf nog meer dan daarvoor met de boeken die mij raakten en de muziek die mij omarmde. Aan het einde van die zomer ontmoette ik de grote liefde.

Een jaar van diepe dalen en hoge pieken, 2008.

De tijd van loslaten en helen

Pas jaren later, realiseerde ik mij dat ik een deel van de energie van mijn stiefvader nog niet had losgelaten. En dat het tijd was om dat alsnog te doen.

Vandaag deel ik graag een ritueel met jou, dat ik uitvoerde om met dankbaarheid los te laten. Ik gaf het ritueel vorm, samen met een vriendin. Haar getuigenis verdiepte mijn ervaring. Mijn eigen liefdevolle aandacht bracht licht naar de energetische uitwisseling met mijn stiefvader.

Ik dankte hem voor alles wat ik had geleerd en gedeeld in de vijftien jaar die ik met hem had gedeeld. Ik gaf in dankbaarheid terug wat ik bij me had gedragen en wat ik nu niet meer nodig had – wetende dat ik het geleerde en het gedeelde helemaal op eigen kracht verder mocht gaan brengen.

Zo werkte ik via deze handelingen aan de heling van onder andere mijn basischakra en derde chakra, waar deze geraakt waren door de gebeurtenissen in het verleden.

Een waardevolle en verlichtende exercitie.

een ritueel voor loslaten

Wat zijn de dingen waar we aan vasthouden, maar die ons niet meer dienen in het heden? Wanneer we niet langer vasthouden aan oude ervaringen die geladen zijn met angst, woede, wrok of rouw komt de energie vrij die we vasthielden in de gefixeerde, geladen emoties.

Loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan. Het onderstaande ritueel helpt je om de energetische lading van gebeurtenissen, emoties en ervaringen los te laten en ‘vrij te maken’.

Het loslaten betekent niet dat we moeten vergeten of wegstoppen. Het gaat erom dat we er onze volledige zintuiglijke aandacht en bewustzijn aan toevoegen, waardoor er beweging kan komen in de vastgezette energie. Die beweging creëert ruimte om je los te maken.

Creëer tijd en ruimte voor jezelf om dit ritueel uit te voeren. Zoek een plek waar je niet gestoord kunt worden. Begin bijvoorbeeld met een meditatie waarvan je weet dat je geaard en tot rust bij jezelf komt. Je kunt deze gebruiken, als je wilt: meditatie voor zelfreflectie.

Kies een situatie, ervaring, overtuiging of patroon dat je graag wilt loslaten. Begin te schrijven met pen en papier. Beschrijf dat waarvan je voelt dat het nu losgelaten mag worden. Ontwar en ontleed dat wat je wilt loslaten, door alles wat er in je opkomt aan aspecten die je wilt loslaten, op te schrijven.

Maak een lijst als je daar behoefte aan hebt. Gebruik eventueel losse stukjes papier en schrijf op elk stukje papier een deelervaring, onderdeel van het patroon of de gedachten die bij de overtuiging of emotie horen.

Wanneer je klaar bent met schrijven:

• Neem alles wat je hebt opgeschreven nog één keer door.
• Wees dankbaar voor al deze ervaringen, gewoontes, patronen of overtuigingen. Alles heeft je iets geleerd, iets geprobeerd duidelijk te maken of een wezenlijke functie gehad in het verleden. Voel wat dat zou kunnen zijn geweest voor jou en schrijf die erachter of op de achterkant van het papier.
• Dan steek je het complete papier of alle stukjes één voor één in brand, bijvoorbeeld buiten in een vuurvaste pan of schaal. Let altijd op de veiligheid en zet water klaar voor de zekerheid.
• Breng bij het verbranden de intentie in dat je de ervaring, gewoonte of overtuiging niet meer nodig hebt om je het geleerde, de verduidelijking of de oude functie eigen te maken. Het is nu van jou.
• De transformerende kracht van vuur helpen zo de geladen ervaringen, patronen en overtuigingen symbolisch én energetisch te transformeren tot hernieuwde, bruikbare energie en ruimte voor jouw (nieuwe) intenties.
• Laat de energetische ruimte in jouw systeem die is vrijgekomen voor je geestesoog en vanuit je hart vullen met zuivere licht van je essentie.

Merk op wat dit ritueel met je doet. Hoe voel je je ervoor en erna? Wat heb je in jezelf opgemerkt? Let ook op wat er in de dagen erna gebeurt.