Leaps of faith 

Wat was ik serieus op school vroeger. In de afgelopen vijftien jaar van ontwarren en onderzoeken werd duidelijk dat ik mijn gevoel van veiligheid ontleende aan mijn perfectionisme. ‘Als ik maar gewoon heel erg mij best doe, en overal goed in word, dan komt het wel goed met mij,’ moet ik onbewust gedacht hebben.

In het jaar nadat mijn ouders waren gescheiden, ik was dertien jaar, ging ik over naar het nieuwe schooljaar met zes tienen op mijn rapport. Ondertussen struikelde ik over mijn eigen voeten, gooide ik regelmatig glazen om en raakte ik alsmaar mijn sleutels kwijt. Ik bleef weg uit mijn gronding en dacht houvast te vinden in de bevestiging van buitenaf. Door de dingen… Heel. Goed. Te. Doen.

In mijn onstuimige twintiger jaren had ik serieuze banen in ontzettend creatieve en zakelijke werkomgevingen. Ondertussen verhuisde ik in die tien jaar elf keer. Aarden en wortelen was voor later. Ik verklaarde mezelf in die tijd min of meer atheïst en bladerde langs de grote denkers van de westerse filosofie. Naast mijn werk volgde ik in de avonduren en weekenden een tweede opleiding aan een academie om mijn eigen creativiteit te verkennen.

Toen ik eind twintig was, opende de periode na het overlijden van mijn stiefvader een verdieping in mijn persoonlijke zoektocht naar verdieping. Het voelde op dat moment bovendien heel ‘logisch’: na de eerste decennia van mijn leven de focus te hebben gehad op mijn intellectuele ontwikkeling, was het bij aanvang van mijn dertiger jaren hoog tijd voor mijn intuïtieve ontwikkeling. Een kwestie van innerlijke balans. Bovendien kwam ik mezelf in de eerste liefdesrelatie die ik werkelijk aanging behoorlijk tegen. Weglopen was geen optie meer.

Ik las de boeken van Eckhart Tolle, Byron Katie en Clarissa Pinkola Estes. Ik werd aangetrokken tot het zenboeddhisme, taoïsme en de ayurveda. Ik ontdekte de mystieke tradities van de Kelten, de Inca’s en de Maya’s. Ik leerde van Joseph Cambell hoe de stromingen en filosofieën met elkaar verweven zijn en naar onze heling en heelwording wijzen.

Tegelijk ontging mij niet dat de wetenschap en spiritualiteit steeds dichter bij elkaar aan het komen waren. Het rijke gebied rond persoonlijke, spirituele groei werd een avontuur waarin ik mij voornamelijk liet leiden door wat mijn aandacht trok – van boeken die mij in handen vielen, tot vergeten brieven van mijn voorouders.

Toen mijn zoon werd geboren eind 2011, luidde de initiatie in het moederschap een nieuwe periode van mijn leven in. Naast mijn freelance werk als communicatiestrateeg en -creatief, gaf ik mezelf alle ruimte voor een persoonlijke verdiepingsslag. Zonder terughouden investeerde ik met mijn partner vierkant achter mij, in mijn eigen ‘leap of faith’, zoals hij het noemde.

Niet wetende waar ik uit zou komen, begon ik vastberaden te wandelen op mijn eigen innerlijke reis. Soms met zevenmijlslaarzen de bergen over, dan weer op kousenvoetjes de modder in. Vallen en opstaan. En weer door.

Ik volgde opleidingen, cursussen en workshops over intuïtieve ontwikkeling, psycho-spirituele geneeswijzen, sjamanisme, hartcoherentie, healing, energetische perceptie, chakrapsychologie, kristaltherapie, betekenisvolle rituelen, familieopstellingen, lichaamswerk, etherische oliën, planten- en bloemenessences.

Als niet-groepsmens, schoof ik moedig aan bij groepswerk en deelde openhartig. Ik liet mij persoonlijk begeleiden tijdens een-op-een sessies op het gebied van healing, reading, regressie en systemisch werk. Ik investeerde zeker veertigduizend euro in het duiken in mijn donkerte en following my bliss. Het is een doorlopende reis van onschatbare waarde, die nog altijd doorgaat. Ontvouwen en afpellen. Herinneren en helen. Dragen en je gedragen weten.

Ik ben zo trots hoe Inner Nomads is ontstaan in de afgelopen jaren. Wat begon als een passion project puur om inspiratie te delen, is nu een platform waar ik anderen mee mag nemen op hun innerlijke reis. Op reis naar hun meest authentieke, oorspronkelijke zelf. Om deuren te openen naar oude wijsheden en nieuwe downloads.

Van alle waardevolle en wijze lessen die ik heb gehad in al die jaren, is deze les nog altijd het meest waar voor mij: alle wijsheid is in onszelf. Aanwezig en wachtend om gezien, gehoord, gevoeld en aangeraakt te worden. En, dat het werkelijk een kwestie is van doen. Het is werk. En wonderbaarlijk. 

Dank je dat ik deze reis en dit wonderbaarlijke werk met je kan delen.

Liefs, Miranda