Bijzonder verbonden 

Afgelopen weekend mocht ik deelnemen aan een bijzondere training Systemisch Werk onder de bezielende begeleiding van mijn eigen teacher en coach. Nu valt er heel veel te vertellen over systemisch werk, onze wonderlijke onderlinge verbondenheid en de sjamanistische technieken die we hebben toegepast. Toch diende zich allereerst een thema aan dat onderzocht wilde worden. En gedeeld.

Vaak voelen we ons verbonden met elkaar omdat we weten wat we aan elkaar hebben. Onze verwachtingen en onze beleving van de ander komen overeen, en vice versa. We voelen ons veilig, op bekend terrein. Maar wat als we veranderen? Ons ontwikkelen tot nieuwe versies van onszelf? Wat als we niet meer aan elkaars verwachtingen voldoen? Met teleurstelling en verwijdering tot gevolg?

Ik denk dat velen van ons nu in zo’n fase zitten. Je hebt innerlijk werk verricht. Oude ballast, patronen en illusies mogen loslaten. Je doorzag dingen van jezelf en begreep met compassie dat deze je niet meer dienen. Vroeger wel – en je hebt gezien waarom. Maar nu niet meer. Het mag gaan. Met je blik meer helder dan tevoren, heb je meer focus weten te herpakken. Op wat jou raakt, wat jou inspireert, wat jou drijft.

Tijd van groei en verandering

Terwijl je dankbaar meebeweegt met de spiraalbeweging van je eigen ont-wikkeling, weet je dat thema’s misschien zullen terugkeren. Maar je zult ze omarmen vanuit een nieuw perspectief. Een hoger perspectief. Want hoe meer je in je eigen licht gaat staan, hoe meer licht je ook kunt schijnen op de rijkheid van jouw thema’s. De thema’s die je koos toen je aan boord stapte van dit leven.

Je merkt dat met de veranderingen die je teweeg brengt in je eigen leven, je omgeving ook verandert. Sommigen bewegen mee, sommigen niet en lijken steeds meer te verschuiven naar de periferie van jouw beleving. Je voelt gemis en onderzoekt wat dat voor jou betekent. En je vraagt je af hoe je nu duurzame connecties creëert? In een tijd waarin persoonlijke en spirituele groei sneller lijken te gaan dan ooit tevoren.

Verbondenheid vanuit holding the space

Misschien is dat: respect voor de eigen ruimte. Waarin verbondenheid ontstaat vanuit holding the space: voor jezelf en voor de ander. Vanuit een vertrouwen op elkaars intuïtie en innerlijke wijsheid. We communiceren op hartsniveau in plaats vanuit ons ego. We weten ons veilig en zien dat ieder z’n eigen fases en ‘fouten’ mag doormaken. We accepteren volledig dat de ander andere beslissingen en ervaringen kiest dat wijzelf.

Want ieder heeft zijn eigen reis gekozen. Door elkaars reis volledig te eren en in ere te houden, geven we elkaar de ruimte voor groei, heling en transformatie. We kiezen bewust niet meer voor de vergelijking, afgunst en teleurstelling. We vieren de bijzonderheid van de levenswandeling van onszelf en van de ander. Ongeacht waar we ons bevinden, hoe ‘ver’ we zijn en wanneer we nu eindelijk eens aankomen. It’s about the journey, not the destination.

Eren van elkaars bijzonderheid

Wie weet geven we daarmee onszelf én het grootste geheel het mooiste cadeau. Want ik geloof dat alles wat wij ontwikkelen, helen en transformeren voor onszelf, wij ook ontwikkelen, helen en transformeren voor het grotere geheel. De thema’s die jouw proces bevolken en die jij door jouw innerlijke werk naar het licht brengt, brengen ook licht en heling in het collectieve veld. Op jouw eigen, onvergelijkbare manier. Dát is wat we elkaar kunnen schenken.

Misschien is onze diepste verbondenheid gelegen in het eren van elkaars bijzonderheid.